29 Ağustos 2014 Cuma

Dünya Şampiyonası Takım Analizleri | İspanya

İspanya'nın altın jenerasyonu olarak değerlendirilebilecek oyuncu grubunun son demlerine rastgelen İspanya 2014, özellikle Pau-Navarro-Reyes üçlüsünün 2008 ve 2012'den sonra ABD'yi büyük bir turnuva finalinde devirip altın madalya sahibi olmak için son şansları belki de. Tecrübe eksiği öne sürülerek eleştiriye maruz kalan koç Juan Antonio Orenga ise geçen yaz olduğu gibi aday kadro açıklamak yerine "kazanan/yedek talihli" kıvamındaki ilk 12 ve aksi bir durumda kadroya çağırılacak 3 oyuncu belirleyerek takımın ilk günden itibaren sarih kafayla çalışmasına ön ayak oldu.

İspanya'nın kadrosu incelendiğinde ilk göze çarpan, oyuncu özelliklerinin uzunlar/kısalar olarak hemen hemen ikiye ayrılmış olması sanırım. Oyunkurucular ve skorer kısalar bir tarafta, uzunlar bir tarafta. Arada kalmış olarak nitelendirebileceğimiz tek oyuncu Victor Claver ki geçen yaz eksik İspanya'nın as 4 numara tercihi iken bu yaz biraz da kadro şişkinliğinden 3 numaradan şans buluyor. Demem o k İspanya yüklü geldiğinde koç Orenga'nın elindeki tehlikeli kozlardan biri kadro derinliği. Tehlikeli dememin sebebi de -en azından bana göre- bu kadar çok kaliteli oyuncuyu memnun etmek hiçbir zaman kolay olmaz. Koçun geçen yazdan sonra karşısına çıkabilecek en büyük potansiyel problem de budur zannımca.

Yavaştan parkeye doğru geçmek gerekirse, Gasol biraderler ve Ibaka'yı aktif kılmak için takımın en çok kullandığı yöntem kenar ikili oyunları. Uzunun devrilmesine veyahut olası adam değişiminde (veya switch olmasa da) uzunun alçak post oyununa giriş burdan oluyor genellikle sete sette. Hatta tepede oyunkurucunun oynadığı horns seti, kullanılmayan uzunun kendi tarafındaki kısayı çıkarıp tekrar kenardan ikili oyuna dönmeleri şeklinde ilerleyebiliyor. Demeye çalıştığım şey, Gasol kardeşlere giden yol Rubio'nun oyun görüşünden geçiyor biraz.

Ricky Rubio, henüz iyi olup olmadığına karar veremediğim yukarıdaki metaforum için sadece bir örnek aslında. Karşılaştırma polemiğine girmeden konuşmak gerekirse de, turnuvadaki en iyi iki kısa rotasyonundan birinin gayet önemli bir parçası. Navarro-Rudy gibi skor öncelikli kısaları kenarda tutarsak; Rubio-Calderon-Rodriguez'le birlikte daha çok off-guard olarak nitelendirebileceğimiz Sergio Llull, yukarıda bahsettiğim kenar ikili oyunlarında uzunların eli ayağı gibi adeta. Üç oyunkurucu daha çok set temposunu ayarlarken Llull kanında olan delişmenlikle yarı sahayı daha hızlı geçmeye teşvik ediyor takımı fırsat bulduğunda. Bu hız dengesini kısaların dozunda ayarlayabilmesi de, iki çember arasını koşmakla sorunu olmayan pasör uzunlarla çok daha rahat oluyor.

Llull-Rubio ikilisinin azımsanmayacak sayıda hazırlık maçına birlikte başlaması ve yine azımsanmayacak dakikaları birlikte almalarındaki ana sebeplerden biri, en az hücumdaki etkileri kadar kadrodaki en iyi kısa savunmacılar olmaları. Rakip kısalara yapılan iyi savunma; hücum süresinden çalma durumundan tutun da boyalı alandaki savunmanın rahat etmesine kadar yararlara sahip. Belli miktardaki pas-kat'larda bile savunmanın dengesi kolay dağılmıyor özellikle bu ikili Marc veya Ibaka'yla birlikte parkede olunca. Marc'ın düşünce gücüyle yaptığı savunmaya Ibaka'nın hava hakimiyeti eklenince İspanya savunması korkutucu oluyor. Bu kısmı İspanya'nın sağlık sigortasının bir parçası gibi düşünmek mümkün. Yine de takımın en büyük eksiklerinden biri olarak forvet savunabilecek fizikte bir oyuncudan bahsedilebilir. Claver'in dakikaları bu denli sınırlıyken Rudy ve kısalar bu görevde fazla sırıtıyor. İnanmayan Bojan Bogdanovic'in kısa sürede yarattığı tahribata baksın.

Tabi ki İspanya'nın bu oyun kurucu rotasyonu yanında, 3 hücumdan 7-8 sayı çıkarabilecek ve bu sekansla ivme kazandırabilecek kalitede Juan Carlos Navarro ve Rudy Fernandez gibi iki süper yıldıza, neredeyse lüks kontenjanından sahip olması gibi bir durum var. Pek tabi bu durum ziyadesiyle ütopik ve bu ikili, rakibin gömülmesini önleyecek şutör yaftası da yemiş değil. Anlatmaya çalıştığım şey artık en ön planda olmamaları. Ufak bir örnekle açıklamak gerekirse; Navarro'nun en skorer olduğu karşılaşmada sadece Pau Gasol daha çok top kullandı.

Gasol biraderlerin haşmeti, turnuvanın önüne geçebilecek seviyede muhtemelen. Kenar ikili oyunları veyahut direkt konuya girilen forvet paslarıyla uzunu yoklamak hücumun ana hedefi İspanya'da. Ciddi bir low-post tehdidine sahip Gasol kardeşler ve Ibaka'nın en çok sıkıntı çektikleri konu sırtı dönük oynarken yardımı engelleyecek, temiz şutu olan bir 4 numara. Misal geçen yaz Victor Claver'di bu isim Marc'ı içeride yalnız bırakmak adına, bu yaz nispeten daha ikiz kule tipindeler. Hatta Ibaka'nın, Gasol'ların ve hatta Felipe Reyes'in dahi yay seviyesine uzanan şut menzilleri var lakin bu ihtiyaç duyulan seviyede değil.

Şimdi bu büyük görünen sorunu kendiliğinden çözen bir uzun yerleşimi ve kabiliyeti söz konusu İspanya'da. Özellikle ikili oyun sırasında üçüncü olarak dirsek bölgesinden hücuma katılan uzunlardan biri Gasol kardeşlerden biriyse, nerede duracağını iyi bilen diğer uzuna (özel bir isim belirtmek gereksiz) topun geçmesini izlemek gayet keyifli. 2.10 üzeri en iyi iki pasöre sahip olmanın getirdiği güzelliklerden.

Özetle İspanya, 2006'dan sonra dünya çapındaki bir şampiyonada altın madalyaya kağıt üzerinde en yakın olduğu ve gümüş madalyanın kendileri açısından başarısızlık sayılabileceği bir turnuvaya ev sahipliği yapacak. Beklentilerin olası baskısını nasıl yönetebildiklerini takip etmek gayet ilgi çekici olacaktır.

0 yorum:

Yorum Gönder